The interview with Oliwia Misztur - Joga we Wrocławiu - Drzewo Życia

photo credit Dominika Hull 

The woman of Renaissance.

She teaches yoga, she 's curator, she takes pictures, travels, reviews.

She lives her life to the fullest and enthuses the others with her passion.

With Oliwia Misztur - about what harmony in life is.

Are you a modern Gypsy? :)

A Gypsy is far too much said:). Last year was all about settling, return, being in one place. Before that I was on the road for 3 years, I was moving from one place to another, not staying anywhere for longer than half a year. Of course it doesn't mean I'm all settled now, I keep travelling, every reason is good to move, but at the same time I have a feeling that the activities I'm engaged in here in Wroclaw are valuable enough to make me want to be here. At least for now.

What is like - in your view - that some people choose the corporation way and the others decide on freelance jobs? What do you think it depends on? Is any of the ways easier?

It's funny that I'm answering to that question just now (we started the interview like – in August!). It's that I've been working nine to five in a big company for a couple of weeks now :) I'm trying to keep myself open to various surprises and the opportunities life gives me. I avoid acting against myself and my values – if my intuition signalled it was a wrong decision I would trust it. Yoga practice and the teaching remain my absolute priorities. Currently I'm learning to keep balance between the two worlds and see them intermingle. Going back to your question – I think neither of the ways is easy or hard, it depends what you need in your life. I need space and freedom, freelance has always been something to provide the said qualities to me. I have never needed huge money for travelling, I hitchhiked, met people so I have always had a place to stay in and sleeping in squots, gas stations, in a tent or food recycling never scared me.

For some people it's impossible, they are used to certain standards and it's also OK. Stable job gives a sense of security to some people which is particularly important while you have a family – although I know people who have kids and live in a van, on the road, using part-time jobs or doing remote freelancing. The other way definitely requires more courage and being uncompromising. Still it's closer to my heart.

Do you think that contemporary people are afraid? Of risk, lack of stability, balance, of themselves? Might that be a reason they don't follow their dreams but get stuck in a well-known ruts?

Hmm, I think we are all afraid, we have always been. Currently we have way too many reasons to be afraid. I don't suppose there were ever so many bad things happening at the same time. On the other hand I see a strong contra to it – so many people do take small steps to change things for better! The very fact we have so may vegans and vegetarians now people who are sensitive for suffering, developing their spirituality has a huge meaning.

If it comes to making choices out of fear – I don't know, perhaps it happens this way in some cases, but I suppose the sense of security cannot be granted by money and wealth.

With dreams the problems is that it's hard to tell which are really ours and which were imposed on us externally - by our families, friends, society, culture. To delve deep inside oneself, hear one's own thoughts and understand the needs and then to come from dreams to actions – it's quite a challenge. I think it's worth taking the risk and exceed the comfort zone – actually it's not abut making the dreams come true, but to keep trying.

What is yoga for you?

Everything :) Yoga is everywhere and always -  not only on a mat. It's the way of life, the drive to keep calm , peaceful, unjudging mind in everyday life and in relations – not only while practising. People who think it's only about the gymnastics on the mat is wrong. It's all about work – often unpleasant – with yourself and the raging ego, learning the humility and acceptance. It takes years to understand that, I'm still wandering :)

Tell me about the project Drzewo Życia. (The Tree of Life) and AYW

The Tree of Life is one of the most magical places in Wroclaw, established by the most kind and open minded people. You may practice yoga meditate or just come, read book and enjoy delicious tea and vegan cake. I have a pleasure of teaching Ashtanga yoga and Fly/Flow – aerial yoga there. Ashtanga Yoga Wrocław is the school of a wonderful teacher, Ewa Mościńska. Ewa was the first to push me into teaching which I'm most grateful to her. We work together and we are friends.

What is it like to study at KPJAYI? What was the most valuable for you in that experience?

I went to India 2 years ago and I spent 4 months there, two of which were pure Ashtanga practice at KPJAYI in Mysore. It's mecca for all ashtanga practitioners, the place-legend; it was there where in the 70s Guruji Patthabi Jois started teaching the Ashtanga system to the people from the West. Mysore attracts hundreds of yoga students from all over the world every year, it's inspiriting to practice at Shali mat to mat with such unique personalities. If someone is seriously into yoga s/he will get there sooner or later. I didn't manage to go there last year or the current year, but perhaps I'll go the next one?

As we said - you teach yoga, but also work in non-gov organisations, you take pictures, travel, you're involved in culture - in what do these intermingle in your life? Is any more important than the rest?

Yoga is the most important, definitely, but it's probably because it's the integral part of my life. Film and photography have always been my thing, too. I still take pictures, mostly while I'm travelling. I watch a lot of movies, but not as many as I used to. I miss writing, perhaps I'll get back to it someday, in the upcoming year perhaps? I'm trying to get involved in cultural activities, organize events, support and - of course - participate. I know a lot of people from different areas and thanks to the said bonds there are new fields for action. I like watching the seemingly contradictory elementsform a surprisingly homogeneous whole.

What's your favourite movie ? I'm partly asking because you were involved in organization of Brave Festival, and now in Go East Foundation (Oliwia - I started the foundation 6 years ago and I'm a vice-president). What are you impressions about the experience? What is the role of the cinema in your life?

Favourite movie? Just one? It's impossible to choose! There is a multitude of films I like and adore for different reasons – the same goes for directors. Still, I can say which movie was a kind of a breakthrough for me and got me to movies in general - I was 2nd grade high schooler and after the seance nothing was the same anymore. I'm still fond of Austrian directors, I love Ulrich Seidl or the aforementioned Michael Haneke. As an extras I'll say I was growing up with Indiana Jones and kids from „Goonies” adventures which still remain my favourite guilty pleasures and which I may quote even when woken up in the middle of the night.

I've been into movie movement for over a decade now. I love the magic of films! I also like reading, writing, learning about them – the work with the festivals may be pretty tiresome at times though (as any work in general) but it gives a lot of satisfaction and joy.

Currently we are working with the East Side Foundation on organizing e.g. the Wroclaw edition of Watch Docs Festival – Human Rights in Films.

What kind of people do you meet on your way - either by travelling or teaching? In what way do think such relations influence our lives? Was there any special person who influenced you in particular way?

Just like I mentioned before I trust the world. And I also trust I'll only meet kind, good people on my way, the people who I may learn from. And indeed, it's happening. I like people, I have interest in them. I always try to thing well about them but it's not always easy. Yoga unfortunately, does not make us enlightened sages , hehe. I think every person we meet is a mirror which we look into – the things that make us irritated are actually our weak spots. Every meeting is a lesson.

Are you a happy person right now? What does happiness mean to you?

Yes, very. I believe we ourselves decide if we are happy or not. For me it's important to enjoy little things and the kid-like curiosity in discovering and appreciating things the way they are.

What are your other plans and dreams?

Lots. I'm tempted all the time to do something to move somewhere. I do not reach far in the future in my plans. I'm talking about the state of mind which I'm aiming at. If the mind is at peace, the rest will follow.

Thanks for the talk! :)

Thank You a lot Karolina <3

-.. .-. --.. . .-- --- / --.. -.-- -.-. .. .-

Kobieta Renesansu. 

Uczy jogi, kuruje, fotografuje, podróżuje, recenzuje.

Żyje pełnią życia, zaraża radością innych.

O tym czym jest harmonia w życiu - z Oliwią Misztur

Jesteś współczesną Cyganką?:) 

Cyganką to chyba za dużo powiedziane.  Miniony rok upłynął mi zdecydowanie pod znakiem osadzania, powrotu, bycia na miejscu. Wcześniej 3 lata byłam nieustannie w drodze, bardzo dużo się przemieszczałam, nie zostawałam w jednym miejscu dłużej niż pół roku. Oczywiście nie oznacza to, że teraz zupełnie osiadłam, cały czas podróżuję, każdy pretekst jest dobry, by ruszyć w drogę, ale jednocześnie mam poczucie, że działania, w które się zaangażowałam tutaj, we Wrocławiu, są na tyle cenne, że chcę tu być. Przynajmniej w najbliższym czasie.

Jak to jest Twoim zdaniem, że jedni wybierają drogę w korporacji, inni decydują się na wolne zawody? Od czego to Twoim zdaniem zależy? Czy któraś z tych dróg jest łatwiejsza?

To zabawne, że odpowiadam na to pytanie właśnie teraz (zbierałam się do tego od sierpnia!). Tak się składa, że od paru tygodni sama pracuję etatowo w dużej firmie  Staram się zawsze mieć w sobie otwartość na niespodzianki i okazje, które podsuwa mi los, tak też było w tym przypadku. Unikam działania wbrew sobie i swoim wartościom, jeśli intuicja podpowiadałaby mi, że to nie jest właściwa decyzja, zaufałabym jej. Praktyka jogi oraz jej nauczanie pozostają dla mnie absolutnymi priorytetami. Uczę się teraz godzić te dwa światy ze sobą i obserwować ich przenikanie. A wracając do Twojego pytania – myślę, ze żadna z tych dróg nie jest łatwiejsza, zależy, czego potrzebujesz w życiu. Ja wolności i przestrzeni, freelance zawsze mi je dawał. Nigdy nie potrzebowałam dużej kasy na podróże, jeździłam na stopa, poznawałam ludzi, więc zawsze było (i mam nadzieję będzie!) u kogo się zatrzymać, a spanie na skłocie, pod namiotem lub na stacji benzynowej czy recykling jedzenia, nigdy mnie nie przerażały. Dla niektórych to niewyobrażalne, są przyzwyczajeni do pewnych standardów, i to tez jest jak najbardziej ok. Stabilna praca na pewno daje wielu osobom poczucie bezpieczeństwa, co jest szczególnie istotne w przypadku posiadania rodziny. Choć znam ludzi, którzy mają dzieciaki, a żyją w wanie, cały czas w drodze, chwytając się sezonowych prac lub prowadząc swoją działalność zdalnie. Ta druga droga na pewno wymaga więcej odwagi i bezkompromisowości. No ale jest też bliższa mojemu sercu.

Czy myślisz, że współcześni ludzie się boją? Ryzyka, braku stabilności, równowagi, siebie? Czy dlatego nie podążają za marzeniami lecz wybierają utarte ścieżki, które znają?

Hmm, myślę, że wszyscy się boimy, zawsze się baliśmy. Współcześnie mamy powodów do strachu aż nadto. Chyba jeszcze nigdy nie działo się na świecie tyle złego naraz, z drugiej strony widzę też mocną przeciwwagę – tylu ludzi małymi kroczkami zmienia rzeczywistość na lepsze! Już nawet sam fakt, że mamy dzisiaj tak wielu wegan i wegetarian, ludzi wrażliwych na cierpienie, świadomych, rozwijających swoją duchowość, ma ogromne znaczenie. A jeśli chodzi o dokonywanie wyborów ze strachu – nie wiem, pewnie w niektórych przypadkach faktycznie tak jest, choć wydaje mi się, że zwycięża potrzeba bezpieczeństwa, a pieniądze i dostatek są jego iluzją.

Z marzeniami problem jest taki, że czasem trudno jest rozróżnić, które są faktycznie nasze własne, a które zostały nam sztucznie zaaplikowane zewnętrznie - przez rodzinę, znajomych, społeczeństwo i kulturę. Zagłębić się w siebie, usłyszeć swoje własne myśli i zrozumieć własne potrzeby, a później jeszcze odważyć się przejść od marzeń do czynów – to nie lada wyzwanie. Uważam jednak, że warto podejmować ryzyko i wychodzić poza swoją strefę komfortu, bo tak naprawdę nie chodzi o to, żeby marzenia spełniać, lecz by próbować.

Czym dla Ciebie osobiście jest joga?

Wszystkim :) Joga jest wszędzie i zawsze, nie tylko na macie. To sposób życia, dążenie do tego, by utrzymać spokojny, niezmącony, nieoceniający umysł w codziennym życiu i relacjach, nie tylko podczas praktyki. Kto myśli, że joga to tylko wygibasy, jest w błędzie. To bardzo mocna , często nieprzyjemna praca ze sobą i swoim rozbuchanym ego, uczenie się pokory i akceptacji. No ale trzeba lat, żeby to zrozumieć, ja nadal błądzę 

Opowiedz proszę o projekcie Drzewo Życia i Ashtanga Yoga Wrocław.

Drzewo to jedno z magiczniejszych miejsc we Wrocławiu, założone przez przesympatycznych ludzi o otwartych umysłach. Można ćwiczyć jogę, medytować lub po prostu przyjść poczytać książkę przy kubku pysznej herbaty i kawałku wegańskiego ciacha. Ja mam przyjemność uczyć tam Ashtanga jogi oraz Fly/Flow – aerial jogi. Ashtanga Yoga Wrocław to szkoła wspaniałej nauczycielki, Ewy Mościńskiej. Ewa jako pierwsza pchnęła mnie do tego, bym zaczęła samodzielnie uczyć, za co jestem jej ogromnie wdzięczna. Razem działamy na macie, a prywatnie się przyjaźnimy.

Jak wygląda nauka w KPJAYI? Co było dla Ciebie najcenniejsze w tym doświadczeniu?

Pojechałam do Indii 2 lata temu i spędziłam tam 4 miesiące, z czego 2 praktykując Ashtangę w KPJAYI w Mysore. To mekka wszystkich ashtangowców, miejsce-legenda, tam w latach 70-tych Guruji Patthabi Jois zaczął nauczać systemu Ashtangi pierwszych uczniów z Zachodu. Do Mysore rokrocznie ściągają tłumy joginów z całego świata, to inspirujące praktykować na Shali mata w matę z tak niezwykłymi osobowościami. Jeśli ktoś traktuje praktykę poważnie, na pewno prędzej czy później tam zawita. Mi nie udało się pojechać rok temu ani w tym roku, może przyszły będzie łaskawszy?

Jak mówiłyśmy, uczysz jogi, ale też działasz w organizacjach non-gov, fotografujesz, podróżujesz, jesteś mocno związana z działalnością kulturalną – w jaki sposób te dziedziny się przenikają w Twoim życiu? Czy któraś jest ważniejsza od pozostałych

Joga jest najważniejsza, zdecydowanie, ale to chyba dlatego, że jest już po prostu integralną częścią mojego życia. Film i fotografia zawsze było moimi wielkimi miłościami. Nadal fotografuję, ale głównie, podczas podróży. Oglądam dużo, choć nie tyle, co kiedyś. Tęsknię za pisaniem, zwłaszcza o kinie, może wrócę do tego w nowym roku? Staram się angażowac w działalność kulturalną, organizować wydarzenia, pomagać, no i oczywiście uczestniczyć. Znam dużo ludzi z róznych działek i siłą rzeczy dzięki tym znajomościom wytwarzają się wspólne płaszczyny działań. Lubie obserwować, jak pozornie odmienne od siebie elementy, łączą się w zaskakująco spójny wzór.

Jaki jest Twój ulubiony film? Pytam m.in. dlatego, że pracowałaś jako kurator filmowy Brave Festival, współtworzysz Fundację East Side . Jak wspominasz to zajęcie? Jaka jest rola kina w Twoim życiu? (Fundację East Side założyłam prawie 6 lat temu z grupą przyjaciół, jestem jej vice prezesem)

Ulubiony film? Tylko jeden? To wybór niemożliwy! Jest ogrom filmów, które lubię i uwielbiam z różnych względów, podobnie rzecz wygląda z reżyserami. Mogę natomiast powiedzieć, który film był przełomowy i rozpoczął moją fascynację kinem. Było to „Funny Games” Hanekego (ta oryginalna wersja), ja byłam chyba w drugiej klasie liceum, a po tym seansie nic już nie było takie samo. Na pewno została mi słabość do austriackich reżyserów, uwielbiam Ulricha Seidla, czy wspomnianego wyżej Michaela Hanekego. W kontrapunkcie, dodam, że wychowałam się na przygodach Indiany Jonesa i dzieciaków z „Goonies”, które do tej pory są moimi najukochańszymi guilty pleasures i które mogę cytować obudzona w środku nocy. 
Jestem związana z działaniami okołofilmowymi już od blisko dekady. Uwielbiam magię kina! Lubię również o nim czytać, pisać, uczyć się, praca przy festiwalach filmowych potrafi być upierdliwa (jak i praca w kulturze w ogóle), ale daje ogrom satysfakcji i frajdy. Aktualnie cały czas działamy z Fundacją East Side organizując m.in. wrocławską edycję Festiwalu Watch Docs – Prawa Człowieka w Filmie.

Jakich ludzi spotykasz na swojej drodze – czy to ucząc, czy podróżując? W jaki sposób Twoim zdaniem relacje z innymi wpływają na nas samych? Czy był ktoś kto miał na Ciebie jakiś szczególny wpływ?

Tak, jak wspominałam wcześniej, mam w sobie ufność wobec świata. I tak samo ufam, że spotkam na swojej drodze tylko dobrych, życzliwych mi ludzi, ludzi od których mam się czegoś nauczyć. I faktycznie, tak się dzieje. Bardzo lubię ludzi, ciekawią mnie. Staram się zawsze myśleć o nich dobrze, choć nie zawsze jest to łatwe. Joga niestety nie nie czyni z nas od razu oświeconych mędrców, hehe. Myślę, że każdy spotkany człowiek, to lustro w którym się przeglądamy, rzeczy które irytują nas w innych, zazwyczaj obnażają nasze słabe strony. Każde spotkanie to lekcja.

Czy jesteś obecnie szczęśliwym człowiekiem? Co to jest dla Ciebie szczęście?

Tak, bardzo. Wierzę, że sami decydujemy o tym, czy jesteśmy szczęśliwi czy nie. Dla mnie ważna jest umiejętność zachwytu drobiazgiem i dziecięca ciekawość w odkrywaniu i docenianiu tego, co jest i jakie jest.

Jakie masz jeszcze plany i marzenia?

Mnóstwo, cały czas mnie korci, żeby coś zmalować i gdzieś ruszyć. Nie wybiegam planami zbyt daleko w przyszłość. Myślę raczej o stanie umysłu, do którego dążę. Jak umysł będzie spokojny, reszta się ułoży.

Bardzo dziękuję za rozmowę :)

Bardzo Ci dziękuje, Karolina <3